Ferrari heeft een nieuwe sportwagen in beperkte oplage onthuld met een verwijderbaar dakpaneel waardoor het een targa is. De auto is de Ferrari Daytona SP3 en de auto in beperkte oplage is geïnspireerd op legendarische Ferrari-raceauto's uit de jaren '60. Ferrari zegt dat het op 6 februari 1967 de top drie van de 24 uur van Daytona innam, met de Ferrari 330 P3/4 als eerste, een 330 P4 als tweede en een 412 P als derde.
Ferrari zegt dat de naam van de nieuwe Icona bedoeld is om de een-twee-drie finish bij de race op te roepen. Ferrari's Daytona SP3 werd onthuld op het Mugello Circuit tijdens de 2021 Ferrari Finali Mondiali. Het voegt zich bij andere auto's in de Icona-serie die in 2018 werd onthuld, waaronder de Ferrari Monza SP1 en SP2.
De Daytona SP3 is een zeer aantrekkelijke auto met een ontwerp dat bedoeld is voor aerodynamische prestaties en tegelijkertijd aantrekkelijk is. De auto maakt gebruik van een atmosferische V12-motor in een lay-out middenachter die 840 pk produceert. Ferrari zegt dat de motor de krachtigste is die ooit door Ferrari is gebouwd. Hij produceert 697 Nm koppel bij 9500 tpm.
Het hele chassis is gemaakt van composietmaterialen met gebruikmaking van vaardigheden die zijn geleerd in Formule 1-races. Ferrari zegt dat sommige van de technieken die zijn gebruikt bij het bouwen van de Daytona SP3 sinds de LaFerrari niet meer in een Ferrari-straatauto zijn gezien. Een van de interessante ontwerpkeuzes in het voertuig is dat de stoel een integraal onderdeel van het chassis is om het gewicht te verminderen en de bestuurder een zitpositie te geven die vergelijkbaar is met die in raceauto's.
Ferrari zegt dat alle moeite die in aerodynamica is gestoken, de Daytona SP3 tot de meest aerodynamisch efficiënte auto maakt die Ferrari ooit heeft gebouwd zonder toevlucht te nemen tot actieve aerodynamische apparaten. De auto accelereert van 0 naar 100 km/u in 2,85 seconden. Vanuit stilstand kan hij in 7,4 seconden de 200 km/u bereiken. Het algehele ontwerp van de auto is futuristisch bedoeld, maar heeft ook ontwerpelementen die doen denken aan klassieke Ferrari-racewagens.
Het interieur is ook geïnspireerd op historische raceauto's met een minimalistisch design, maar heeft nog steeds het comfort en de verfijning die een moderne Grand Touring-auto nodig heeft. De kussens voor de stoel zijn rechtstreeks aan het chassis bevestigd, waardoor het voertuig een naadloze textuurcontinuïteit krijgt met de omringende bekleding. Omdat de stoelen een vast onderdeel van het chassis zijn, worden alle aanpassingen voor de bestuurdershoogte en het comfort gedaan met behulp van een verstelbare pedalenbox.
Als het op de V12-motor aankwam, gebruikte Ferrari een V van 65 graden voor de cilinderbanken, waardoor de motor een inhoud van 6,5 liter kon hebben. Het is gekoppeld aan een zevenversnellingsbak die wordt geschakeld met behulp van peddels. Ferrari besteedde veel tijd en aandacht aan de motor door gebruik te maken van titanium drijfstangen die 40 procent lichter zijn dan staal, waardoor de auto snel kan draaien. Ferrari gebruikte ook een Diamond Like Carbon-behandeling op de zuigerpennen om wrijving te verminderen, en de krukas is opnieuw gebalanceerd en is drie procent lichter dan voorheen.
Een ander interessant aspect van de auto is het stuur dat gebruik maakt van de HMI die eerder te zien was op de SF90 Stradale, Roma en andere auto's. Bestuurders kunnen 80 procent van de voertuigfuncties bedienen zonder het stuur los te laten. Het dashboard heeft ook een 16-inch gebogen HD-scherm om belangrijke informatie door te geven. Er is geen indicatie van de prijs of hoe beperkt de productie op dit moment zal zijn.